Reunion III
Vrijdag
We staan vroeg op om de auto te wassen die om 8 uur wordt binnengebracht. ( 110 € vr 2 dagen). Daarna rustig ontbijten met verse croissant, brood en lekkere Ethiopische koffie. Isabel gaat naar de markt en ziet er vanalles:
- Levende barberies, kippen, konijnen, duiven
- Een viskraam met vooral verse tonijn en zwaardvis, weinig typische of andere vissen.
- Bloemen, veel orchideeën en plantgoed , vooral kruiden.
- Vanille, overal te koop de markt geurt ernaar
- Kruiden, gember curcuma …
- Fruit passievruchten, ananas, mango, en hopen bananen
- Groenten, tomaat, komkommer, bloemkool, chinesen kool, soyascheuten, allerlei courgettes, pompoenachtigen, aubergines, paprikas,
Daarna doen we de boeken en kaarten van Reunion op de post ( 20 €). Om zo met minder gewicht verder te reizen.
Om 12.15 nemen we de bus naar Saint Pierre 22de grootste stad van La Reunion.
Het is doef, zwoel,superwarm. De stad heeft een plezierhaven en uitloop met strand naar de zee. Voor de rest niet zeer Frans. We bezoeken een overdekte artisanaalmarkt. We merken veel restaurants en alles wijst op serieus uitgangsleven, wellicht tijdens het weekend en in het hoogseizoen.
Op een terras aan de kust, genieten we van de verkoelende strakke wind en een pintje en slaan we een praatje met de uitbater. Een rondtrekkende horecaman ( oa. Caraïben, maar ook Louizalaan in Brussel). Isabel geeft hem het basisrecept om filet américain préparé te maken en als beloning krijgen we elke nog een rhum punch. Tegen 16.20 hebben we het gezien en keren we terug naar Saint Joseph. We pakken de rugzakken en houden een lange apéritief – alle restje moeten op. Op het menu staat vanavond:
Filet mignon de porc
Tomaat en komkommer en ajuinsaus.
Onze bedenkingen bij een week Saint Joseph.
Dit stadje is weinig toeristisch. De mensen zijn zeer vriendelijke n behulpzaam. Het is allemaal nog zeer authentiek. Er is weinig avondleven en dus ook niet gemakkelijk om ’ s avonds op restaurant te gaan. Er zijn geen stranden en zwemmogelijkheden.
Het is een goede uitvalsbasis om wandeltochten zoals de grand Gallet te doen. Het openbaar vervoer gaat in beperkte frequentie naar de kleinste uithoeken. Het appartement ligt dicht bij het busstation ( ‘5 lopen). Er zijn veel muggen.
Zaterdag 16 /02
We staan om 7.30 op met de bedoeling de bus van 9.15 te nemen naar Saint Denis. Na het fruitontbijt ruimen we de boel op en slaan aan het kuisen.
Als om 8.50u de eigenaar niet komt opdagen bellen we hem op. Hij was ’t vergeten, in vliegende vaart komt hij af. We moeten 50€ extra betalen omdat ik de sleutel verloren ben: hij moet een nieuw slot steken; ik krijg wel de cheque van 100 € terug. We moeten nu flink doorstappen naar het station om de bus te halen naar de hoofdstad Saint Denis, waar we morgen aanzetten naar Madagascar.
Saint Denis is niet veel zaaks. Eerst een zoektocht naar een hotel want het hotel uit de gids bestaat niet meer. We komen terecht in hotel Central ( 77 € inclusief ontbijt).
We verkennen de stad vooral om de herenhuizen uit de vorige eeuw en einde 19de eeuw te bekijken. Later belanden we in een alternatief café/bar. De ober prijst ons de lokale artisanale bieren aan, maar ook Westmalle tripel en hoegaarden. Als toemaatje om de lokale bieren te promoten schenkt hij ons een half bekertje andere bieren in. ( sympa) .
Na een korte opsmuk gaan we op restaurantbezoek – PCM visrestaurant. Het wordt een degustatiemenu met vooral tonijn, Marlin blue. Het voorgerecht bestaat uit tonijn op verschillende wijzen klaargemaakt, oa. gerookt, rauw ( tartaar) , ……… en suchi’s . Het hoofdgerecht bestaat uit rauwe vis, halfgebakken vis, brochette en gebakken vis. Voor mij iets te rauw. Isabel smult er op los. De wijn smaakt dubbel zo lekker, want ze zijn vergeten hem aan te rekenen. We kruipen in ons hotelnestje.
Zondag 17/02
Lang uitslapen en een hotelontbijt: ananas, yoghurt, croissant, pain chocolat … genieten.
De airport Navette brengt ons de luchthaven Roland Garros, waar een serieuze ontnuchtering wacht. De vlucht naar Tana ( Antananarivo) heeft maar liefst 6 u vertraging. We besluiten id luchthaven te blijven – we hebben internet – en air Austral biedt ons een lunch aan. We leven 6 uur in een kwasi lege luchthaven. Uiteindelijk hangen we om 20.15 ipv 14 u in de lucht. Dit betekent dat we rond 21.30 in TANA landen ( slechts 2u verschil met België ). We zijn de allerlaatste toeristen die door de douane gaan, waar de assertieve madagascarains ons bagage bijna uit de handen sleuren. We nemen één van de weinig overgebleven taxi en zien achter ons de lichten van het luchthavengebouw uitgaan… Het regent lichtjes en het is een stuk frisser als Reunion ( 18° C).
We rijden door een donkere, eenzame en verlaten stad op weg naar hotel Isoraka. We zijn blij als de hotelopzichter opendoet en onze naam vernoemt. Hij toont onze kamer: dubbelbed en douche met toilet. Na installatie en douche duiken we bedje in.