Reunion II
- Maandag.
Om vier uur maakt de regen ons reeds wakker. We blijven liggen en ‘draaien ‘ ons nog eens. Om 6 uur wippen we er uit. Vandaag trekken we met de bus naar Grand Gallet : een diepe ravijn doorklieft noordwaarts het land tot zo’n 15 km landinwaarts, tot aan de Plaine des Sables. Maar zover willen we (nog) niet gaan of liever zo hoog ( + /- 2300 mts. . Om 7.30 uur vetrekt het busje aan het station Saint Joseph. Om 8.20 uur komen we toe in Grand Gallet. ( 550 mt.)
De busreis is al een openbaring. Steile wanden begroeid met allerlei bomen en struiken. Een rivier met soms zwart water, maar eveneens soms helderblauw afhankelijk van stilstaan in grotten of witschuimend neervallen in de lichtblauwe lagunes. Het ene zwembassin, na het andere. Niet te verwonderen dat het hier tijdens het weekend zwart ziet van het volk ; Duizenden mensen komen zich vermaken in deze natuurlijke Badkuipen, lagunes, zwemkommen op de rivier Languevin.
De bus brengt ons tot aan de laatste huizen van dit dorp en dan te voet. Met ons stapt ook een sportieve man uit. Hij wijst ons de weg en vertelt dat hij tot aan de plaine des Sables zal lopen. 3 uur op 3 uur af. Hij oefent voor de eilandloop : 260 km non stop bergcross.
Wij stappen tot voorbij ‘le grand Pays’ ( 1260 m) De tocht gaat door naaldbomen, met boomvarens, orchidieeën, het is overal vochtig. Af en toe houden we halt om te genieten van de prachtige vergezichten met de steile kloven en vele watervallen. Het water schuurt hier door de zachte lavasteen. Op een bepaald moment moeten de bottinen uit om door een riviertje te waden. Dan pas begint het echte klimwerk. Zweet ,zweet.
Na de picknick keren we terug. We zijn pas op de terugweg als de regen begint. Eerst zachtjes en dan de typische tropische regenbui : vooral veel warm water dat vrij zacht valt.
Het sterk stijgende – nu dalende pad – is veranderd in een mini riviertje: concentratie vereist bij elke stap ! We schuilen nog even in een abri, maar geen ontkomen aan we moeten naar beneden. Gelukkig hebben we elk een cape die we over de rugzak kan. Het water staat in de bottines, dus niet meer nodig om ze uit doen bij de tweede passage – nu door het water.
De afdaling ging vlot, zodat we twee uur voor de bus reeds terug in Grand Gallet staan. We dalen dan maar verder af langs de weg. Dit geeft ons de kans om te genieten van de mooie casacade de Grand Gallet. Enkele toeristen zwemmen in de bassins. Spijtig ! we hebben geen zwemgerief bij. We volgen de rivier en genieten van het uitzicht, de begroeiing ( oa ; Lychees advocado’s en papaya ). Een vriendelijke man biedt ons een lift aan, wat we natuurlijk niet kunnen weigeren.
Met doorweekte voeten ( bomavel), moe maar gelukkig maken we volgend menu :
Varkenskotelet ( groot) met provencaalse couscous en sla.
Dan plannen we dag van morgen en ondertussen begint het opnieuw te regenen.
- Dinsdag.
Het was de bedoeling om de bus van 7.22 te nemen naar pointe de Tremblet, maat het giet nog steeds. Dus draaien we ons nog maar eens en snoezelen verder tot 8.30. We strompelen uit het bed: stijf, stram. De tocht van Grand Gallet is door onze spieren nog niet goed verteerd. Het blijft regenen: we zoeken een alternatief dichtbij.
Na een heerlijk fruit-ontbijt besluiten we om het op ’t gemak te doen; we stappen langs de kust naar Manapany – een deelgemeente van Saint Joseph – met een strand en zwemmogelijkheden. Manapay telt een aantal overnachtingplaatsen, vooral gites , vakantiehuizen en B&b. Men heeft een natuurlijk bassin gemaakt waardoor zwemen mogelijk is.? Leuk en zout.
Na dit verkwikkend bad stappen we terug naar Saint Joseph. Onderweg gaan we een verhuurkantoor voor auto’s binnen.Het weer verplicht ons om het over een ander boeg te gooien.
’s Avonds koken we ons potje: Kippebil met tomaat en ajuin met gebakken patatjes.
- Woensdag.
Auto opgehaald om 8 uur. Om 9 uur zijn we reeds aan het rijden naar Le Volcan via Tampon. Heerlijke rit. Het weer zit echt niet mee aan plaine des Sables: mist en regen. Zeer spijtig: geen vergezichten, wel nog de zwart/rode kale vulkaan plateau/formaties. Ons plan was om vanuit het Nationaal parkbureau een wandeling van 4u. te maken naar de kraterrand. Mist , regen maakt dit onmogelijk. Regenseizoen heeft zijn beperkingen. We zoeken aan alternatief.
We rijden naar Saint Pierre en vandaar gaan we naar de de cirque de Cilaos; een ander zeer gekend gebied van reunion. We volgen, de rivier St. Etienne, een slingerendende weg tussen de kloven. Het wordt een leuke rit ( bochtenwerk – eindelijk nog eens ervaren wat autorijden eigenlijk is. J. Hier en daar is het wachten om tegenliggers doorgang te geven of om wegenwerkers kans te geven om de modder- en steenstromen op de weg op te ruimen. Onderweg nemen we pick nick.
Cilaos is adembenemend mooi. Steile kloven, zon tussen de immer bewegende wolken, 100 soorten groen en daartussen een bloemenpracht en watervallen, …
We maken een wandeling in de omgeving omdat de regen uitblijft.
Het 13 februari morgen zijn we 32 jaar getrouwd en Valentijn. Waarom niet vanavond vieren? We gaan op zoek naar een restaurant, zoals de eerste avond, maar opnieuw: heel lastig; uiteindelijk gaan we bij een – vooral meeneem – chinees ‘iets eten’. We zijn gevuld en er waren koele pintjes. Daarmee is alles gezegd.
- Donderdag
Speciale dag: Valentijn en 32 jaar getrouwd.
2de dag huurauto: dit moet renderen. We besluiten om de lavastromen langs de Oost – Zuid kust te ‘bekijken’. De vulkaan Fouranaise is een van de meest actieve vulkanen ter wereld. Er waren recente erupties met grote lavastromen in 1961, 1986, maar ook 2002, 2004 en laatste 2007. Ideaal om de verschillen te zien. Nog dampende lava in stolling van 2007, de eerste planten op de randen van de lavastromen 2002/2004. Dit alles in en verzinking : ‘le Grand Brulé. Ile de Reunion is zo’n 30 ha groter geworden: gewonnen op de Indische Oceaan.
Een echte wandeling in het gebied lukt niet, stukken zijn té gevaarlijk, nog te jong, te onvoorspelbaar, wandelwegen niet meer bewandelbaar en … de regen.
Kortom een ‘jong’ gebied in evolutie.
Aan de Pointe de Tremblet besluiten we oude haven te bezoeken. Hier heeft de lavastroom de vroeger bestaande nederzetting vernield op zoek naar een uitweg … naar de Indische Oceaan. De ontmoeting van lavastroom en de wilde zee moet een ongeloofelijk schouwspel geweest zijn. Nu blijft de ontmoeting van, de rivieren die zich in zee storten via meerdere watervallen, over als attractie. Het strand is goudgroen. We picknicken in de buurt en het begint opnieuw te regenen.
Dit doet ons besluiten om een langere tocht te schrappen en ons naar de hoogte te begeven via een berijdbare weg. We kiezen voor la Grande Coude. Een plateau tussen de vallei van Grand Galet zie eergisteren en de vallei de Remparts. De uitzichten zijn opnieuw heel mooi. Gelukkig blijft de regen uit en kunnen we nog een wandeling rond het dorp maken. We wandelen door berg-vochtig tropisch wildbos met zichten op beide valleien. Zweten, zweten … Hier is veeteelt de belangrijkste activiteit van de mensen.
Eens terug in het landbouwgbebied vallen de vele bloemen op: Hortensia’s, Hibiscus en allerlei lelie achtigen, orchideeën, …
We vieren 14 februari thuis met een uitgebreide aperitief en goed stukje vlees.