Madagaskar II
.....vervolg ...
Terug in het gezellig trollenhuisje besluiten we daar ook in het restaurant ‘ Chez Jenny' te eten. Zebu in de pepersaus en pizza 4 stazzione staat op ons programma. Isabel sluit af met een Rhum arrangé. Dit is een specialiteit in de meeste restaurants: zelf gemaakte fruit rhums. Zoals opgelegde krieken in de jenever, maar dan rhum met smaken zoals passievrucht, mango, gember, lychee, vanille, tamarinde, ananas, guave …
Woensdag 20/02
Ontbijt in een bakker – patisserie, de franse invloed is duidelijk: Frans brood en croissants ( waar hebben we dat verdiend? )
We huren 2 mtb’s aan 7 € pp/dag. We plannen de toer van de meren ( 30km) en vertrekken vroeg, want de regen begint meestal na de middag.
Eerst een stuk langs de hoofdweg N 34 richting Betafo. Het is gezellig druk omwille van de voetgangers, ossenkarren, pouse pousses, … Na een paar kilomer slaan we links een zandpiste. Gezien de weersvoorspellingen blijven we niet lang aan het eerste meer. Er is basisinfrastructuur voor toeristen, maar het is er doods.
We trekken de heuvels op en in. Altijd veel passage, schoolkinderen naar of van de school, altijd in een kleurige stofjas ( zoals vroeger!) Andere fietsers steken ons voorbij of kruisen onze weg met brandhout, zakken gras, paaltjes …
Ossentraktie voor vervoer is pertinent aanwezig we kruisen een konvooi met witte kolen op weg naar de hoofdweg, om daar overgeladen te worden en vervoer naar de consument.
De huizen staan gegroepeerd in kleine gehuchten of een village. Village is daar waar meerdere kerken gebouwd werden. Vooral Katholiek, Lutheraans en Anglikaans.
De landbouw blijft naar mate ons tocht vordert vooral rijst en af en toe andere gewassen zoals maïs, en de reeds vernoemde witte kolen.
Bij het meer Tritriva gekomen worden we onmiddellijk vergezeld van een aantal jongeren en en een dame … allemaal met een mandje …
Volgens onze reisgids is er inkom te betalen voor het Tritriva meer. Als de opzichter ons in de gaten heeft gaat zijn slagboom vlug omlaag: hij had geen bezoek verwacht.
We moeten onderhandelen: hij vraagt 20.000. We brengen het bedrag terug tot 15000. Hij brengt ons naar het diepe meer met de verhalen over de geesten en de geliefden …
Ondertussen hebben we het gezelschap van een 7tal verkopers van bewerkte stenen. Ze doen hun verhaal over deze stenen om te kunnen verkopen.. Ze blijven maar zagen … tot bedelen toe voor de studies, voor de kinderen, ‘il faut participer’ is hun slogan.
We zeggen neen, ook omdat je dan zou moeten kiezen tussen 5 verkopers. Té overrompelend. Terug de fiets op. Het is 11.45, en we houden de ‘14 u regens’ in het oog. We besluiten dezelfde weg terug te nemen. Wat we niet doorhadden was hoeveel we eigenlijk geklommen hadden. We vliegen naar beneden. Tegen 13 uur staan we terug op de grote weg. We nemen nog de tijd om de taxi brousse naar Mirandriavano te bestellen. Voor 15.000 ar en 2000 vor de taxi die aan het hotel komt zij we ervan af.
Terug aan Green parks, pintje drinken en ja daar gaan de hemelsluizen open. Net op tijd! Binnen. Even bekomen en dan naar de markt ( petje kopen) en cybercafe voor de communicatie met het thuisfront. Het gaat tergend traag.
’s Avonds eten bij L’ arche. Isabel waagt zich aan ROMAZAVA DE poulet ( een soep met kip pompoenbladeren en gestoofde groenten. Eric nemt een stoofpotje van geit, met rijst en groenten.
Er is niet veel volk in het restaurant dus keuvelen we over vanalles België-Madagaskar met de jonge restomensen.
Donderdag 21 02.
Vroeg uit de veren voor de reis naar Miandrivazo. Het geplande ontbijt in ’t hotel gaat niet door: daar staat de bus reeds voor de deur met een aantal passagiers. We kunnen vooraan zitten. Het eerste deel van de reis brengt ons door de heuvels met veel rijstvelden. Warm, zeer warm.
Na een klein uurtje rijden komen we in Betafo, waar het busje de busparking op rijdt. We wachten er ruim drie kwartier, waarom ?
Dan weer heuvel op, heuvel af. De dorpjes komen verder en verder uit elkkaar te liggen, meer armoede en kleinere rijstvelden; Op sommige plaatsen is de erosie zeer sterk. Ondertussen verandert het weer, grijze wolken pakken samen, zweet, zweet we zitten op elkaar gepakt, honger ook…
De weg wordt slechter en slechter en de chauffeur stopt meer en meer op mensen op te laden en af te zetten, we vorderen dus moeizaam. Op die manier wil hij voldoende inkomsten krijgen, want het busje was niet vol met passagiers die rechtstreeks zouden doorrijden naar Miandrivazo. Uiteindelijk komen we 2 uur later dan voorzien toe. Mirandivazo ligt aan de rivier TSIRIBIHINA. Het is duidelijk dat het veel geregend heeft, de tropische cycloon Hirana heeft voor schade gezorgd. We slapen rechtover GR , in hotel Ahory Aby, in een klein chaletje op een binnenplaats. Dik Oké.
Na een verfrissing volgt een verkenningstochtje door het dorp tot aan de rivier. Het is duidelijk dat de rivier serieus uit z’n oevers is gegaan. Opnieuw worden we aangeklampt om de rivier af te varen tot …… We beslissen om dit niet de doen. De stromingen zijn te sterk. De informatie hierover is wel zeer uiteenlopend. Uiteraard vinden de tourorganisatoren dat er geen probleem is, maar andere bronnen vinden het toch riskant.
De honger drijft ons naar een restaurant, deze zijn zo maar niet te vinden. Uiteindelijk komen we terecht bij Reina Rosalina. Blijkt dat de eigenaars net toegekomen zijn na een periode van sluiting ( laagseizoen). Maar met veel plezier zullen ze een visje voor ons bakken. We moeten er wel op wachten, meer dan 2 uur. De advocado salade smaakte prima evenals de gebakken Tilapia. We waren de eerste klanten van het nieuwe seizoen.
In het donker slenteren we terug naar onze slaapplaats. Er is nog veel leven op straat. Aan bijna elke huis is een verkoopstandje verbonden, waar allerlei gefrituurde gerechtje verkoopt. Alle beetjes helpen om een redelijk inkomen te verwerven.
Vrijdag 22 /02 naar Morondava.
6u opstaan ttz. De wekker gaat af. Een volgende reisdag staat ons te wachten.
Rugzakken inpakken en op zoek naar een ontbijt. De madame van het hotel verwijst ons naar een restaurant vooraan, maar daar slapen ze blijkbaar nog. Dan maar in een stalletje op straat koffie en vers gebakken beignets naar binnen werken. Lekker !
Tegen 7.30 u zijn we present ad taxibrousse. Er is weinig beweging. Zo tegen 8u komen ze vragen of het goed is om pas tegen 10 u te vertrekken, want er zijn nog niet veel passagiers. Isabel gaat wandelen en Eric leest verder in Geer Mak op rondreis in de VS. Om 8.45 is Isabel terug en dan is er de vraag of we meewillen met een andere bus waar nog plaats is. Voor ons OKE, dus bagage verleggen en we zijn weg en we zitten vooraan, wat toch een klein beetje meer confort betekent. En nu is het wel een direct Tegen 13 45 u, na 5 uren staan we ongeveer 300 km verder. Onderweg veel regen. In Morondava aangekomen blijkt het busstation veel beter georganiseerd. Geen troep mensen die ons vanalles zoals hotel of taxi willen aansmeren. We kunnen rustig een taxi nemen voor 4000 ar., recht naar hotel bougainvilliers. Aan het strand en toch dichtbij het centrum van het stadje. De zee is grijs en woest en ook hier zie de sporen van de cycloon. Onderweg zagen we veel overstroomde rijstvelden en uit de oevers getreden rivieren.
Tussen Mirandrivazo en Morondava is het armoe troef, alsmaar kleinere hutjes. We reden langs verschillende landschappen, minder landbouw, meer veeteelt en sommige passages meer bos.
Eens we geïnstalleerd zijn in de bungalow gaan we op zoek naar eten. In Bougainvilliers zijn ze niet happig om ons nog iets klaar te maken. Bij Jean de rasta ( Oasis) kan het wel. Het duurt wel even voor de salade de fruits de mer en de poisson op tafel komen. Maar wel lekker. ( 24.000 ar – 9€). Daarna op zoek naar het bureau van parcs national. We worden vriendelijk ontvangen maar veel informatie kunnen ze ons niet meegeven: ofwel kopen we bij hen een toegangsticket ofwel ter plaatse. Het weer gooit weer roet in het eten. De bereikbaarheid van sommige parken is slecht tot onmogelijk. We zullen nog een en ander moeten onderzoeken. Het is ook niet duidelijk hoe we uit Morondava in Tulear zullen geraken. Iedereen hoopt dat weer zal omslaan ! Wij ook.
Het bureau van WWF is net naast de nationale parken. We gaan binnen en hebben een kort maar vriendelijk gesprek met Livasoa RANDRIATAHINAMALALA. Hij werkt voor de projecten in de Mangroves van de streek rond Morondava. Ze proberen te komen tot een participatieve aanpak met de bevolking over het beheer van de mangroves. De voornaamste bedreigingen zijn de landbouw ( kappen mangrove) en de verzilting door klimaatswijziging ??
Terug naar het hotel om onze kleren te drogen en onze rugzakken enzo naar binnen te halen. We besluiten om morgen met de fiets de omgeving te verkennen. De bediende van het hotel roept iemand die na een half uurtje een fiets komt tonen. Hij kan er morgen 2 verhuren. Da’s dan ook al geregeld.
In het restaurant van het hotel eet Eric eet gebraden kip en Isabel zebuspiesjes met tomaat ( (20.000 ar - 7€).
Daarna springen we nog eens binnen bij Jean de Rasta, omdat hij ‘ s middags live muziek beloofd had. Het sfeertje is nogal eigenaardig, een aantal mensen maakt inderdaad muziek of wat er moet voor doorgaan. Steeds hetzelfde gedurende uren ? We merken al vlug dat een heleboel mensen goed onder invloed zijn van alcohoal/drugs. De dansmadame probeert ons ons wat aan te klampen, vooral om meer te verteren … We houden het voor bekeken en Jean de rasta is niet content als ik na een 20’ de rekening vraag.
Zaterdag 23 02
Het ontbijt is zalig: veel fruit, youghurt, müsli, koffie, brood, confituur, honing, … We kunnen er voor een tijdje tegen.
Coco, de fietsenman zou om 9u de fietsen brengen, maar om 9.30 is hij er nog niet. Dus gaan we hem opzoeken. Tegenslag hij heeft slechts een fiets. Dan maar niet.
Ondertussen krijgen we door dat onze planning om zuidwaarts te trekken , zo dicht mogelijk langs de kust niet gemakkelijk wordt. De wegen zijn moeilijk te berijden omwille van het regenseizoen en dubbel zo erg nu de cycloon gepasseerd is. Met een 4x4 kan er veel maar met rivieren buiten de oevers lukt het ook niet meer.
We besluiten om naar air madagask te gaan, een wandelingetje van drie kilometer, zo leren we het dorp kennen. Ondertussen ook gezien dat we hier via atm en onze maestro bankkaart geld kunnen afhalen bij BFV-General; Da’s toch voordeliger dan via Visa omdat Visa een vast commissie aanrekent per transactie.
Bij airmadagask komen we niet veel verder: geen vluchten naar Tulear, ondanks dit in de reisgids vermeldt staat. We sleneteren terug en proberen het straatleven in ons op te nemen. Er gebeurt heel veel langs de weg. Veel marktjes met vooral voedingswaren, dan schoenmakers, elektriciteits herstellingen, laswerk, auto uit de jaren stillekens telekens opnieuw opknappen, schoonheidssalons ( barakjes )…
Een dringende sanitaire stop dringt zicht op. We stappen madabar binnen, een koffie en patisseriehuis. Blijkt dat ze ook fietsen verhuren. De dienster vertelt ons dat de patron straks komt. We bestellen iets en wachten.Inderdaad hij kan ons morgen 2 MTB verhuren: ze zien er goed uit. Afspraak morgen om 9 uur.
Het weer blijft regenachtig. We wandelen naar het schiereiland onder een grijze lucht en nog een tamelijk woeste zee. Hier en daar zijn een paar mensen in de weer met een netje dat ze slepen en daarna op het strand de vangst in een emmer steken ( kleine visjes, krabjes en grote garnalen ( scampis).